Nire amaginarrebarenean bazkaltzera joan naiz azken hiru alditan: Aurrenekoan otarrainxka erdi ustelak bota zituen paellan. Bigarrengoan zurmindutako asturiar odolosteak fabadan, eta hirugarrengoan, joandako zapatu honetan, piper lizunduak, ozta urdinak, probatzera eman zizkidan. Gero gerokoa, bart ohean iraulka egon naiz etengabean, harik eta, emaztea ez molestatzearren, egongelako sofara aldatu naizen arte; sabela erabat puztuta eta gasez mukuru, egundoko buruko minez, ia-ia erditzekotan. Tamalez, biharamunean sofan izerdi patsetan zegoen kuskua ni neu nintzen... inolako metamorfosisen arrastorik ez.
lunes, 3 de abril de 2017
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
¡VIVA LA TELE!
Sueño que me arrastra no sé quién o quiénes a la entrega de los premios de un festival de la tele que se celebra en una ignota, gris y a...

-
La verdad es que no le veo gracia alguna a partirle la cara a nadie con un objeto contundente, ni siquiera por el detalle de que haya sido c...
-
"E ó mellor é a morte que anda de gorante de min pra me levar a par de si sen doenza.coma que se durme... Moitas veces doume ó ...
No hay comentarios:
Publicar un comentario