ERNAMUINAK

 Iraganaren antzezlekuan oroitzapenak dira alperrik erretako bizitza baten txingarrak

Udaberri hasieran etxeko "perrien" ernamuindutako arboletako loreen bozkarioa

Aspaldian ez bezala gaur egun nahitaez hunkitzen ninduten itxaropen printza ederrak

Aldamenean gure aitaren errautsen gainean etengabe koskortzen ari den gerizondoa

Nire inguruari so halabeharrez eta errukigabe amiltzen ari den leinu arrunt baten hondarrak

Dena izan da neke, oinaze, zorigaitz: arboletako fruituak inoiz goxatzen ez zekitenen sufrikarioa

Lurrean haimaka min, deseingainu, porrot eta damurekin batera utziko ditugun zuztarrak

Bai, egia da, gurean bizitzaren sentimendu trajikoaren kontua da benetako tara genetikoa.