Viniendo de Gijón, de camino a casa junto a una rotonda, una vespa nos adelanta y observo que detrás viaja sentada una señora mayor, una abuela de pelo cardado y abrigo largo estampado, que se agarra con ahínco al conductor, un señor menudo, sexagenario cuanto menos, chamarra de entretiempo, pantalones de tergal con raya o por el estilo, casco abierto. Los veo tal que así, ella apoyando la cabeza sobre la espalda del que supongo su marido, agarrada a décadas de matrimonio, a un ir por la ciudad como si no hubiera pasado el tiempo, como si no pudieran ir de otra manera, y, coño, pues que me emociono; no es que sea Navidad ni por asomo, es que a veces, demasiadas, soy muy bobo, pero mucho.
lunes, 23 de diciembre de 2013
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
MUSEOA
- B enetan txundigarria Yad Vashemeko Holokaustoaren museo hau, ezta? Hunkituta nago oso. - Bai, ikaragarri ondo azaltzen du nolakoa...

-
La verdad es que no le veo gracia alguna a partirle la cara a nadie con un objeto contundente, ni siquiera por el detalle de que haya sido c...
-
"E ó mellor é a morte que anda de gorante de min pra me levar a par de si sen doenza.coma que se durme... Moitas veces doume ó ...
No hay comentarios:
Publicar un comentario