En la sentencia, al margen del relato de las bochornosas diligencias de investigación y de la firme descalificación de las pruebas acusatorias, impropias de un estado de derecho, hay dos detalles a mi juicio extraordinariamente relevantes:
El primero es que la sentencia reconoce de forma explícita-implícita que hubo malos tratos y torturas (Fundamentos de Derecho 4.1). Todo un hito.
Y el segundo es que la sentencia (Fundamentos de Derecho 0) establece que no solamente el cierre temporal de un medio de comunicación impreso es de difícil encaje en nuestro ordenamiento jurídico, sino que el cierre no tenía cobertura constitucional ni, en el fondo, justificación alguna.
La pregunta que queda en el aire, es ¿quién responde de los muy cuantificables daños causados?
Nik uste bagenekiela denok ebazpena antzekoa ala berdina izango zena, ezin zela bestelakorik izan Egunkaria ixteko erabakiak ez baitzuen buru buztanik, inondik ere, are gutxiago delako zientzia juridikoaren aldetik, denok somatzen genuen zerbait ustel hau guztiaren atzean, egiazko justiziarik zerikusi zuzena ez zuena, oso gorenetik zetorren agindu politiko batekin baino, bazela mendeku gose omen zegoen Estatu baten estrategia guztiz okerra eta guztiontzat kaltegarria. Denak lapiko berean sartu nahi zituena aldez edo moldez, inolako xehetasun legal edo prozedimenduzkorik aintzat hartu nahi zuena betiere Espainiako ustego publikoaren aurrean itxurak egiteko asmoz, ETAren erruz gori-gori, nazka-nazka eginda, zegoen biztanlego bati lasaitzeko bazka ematearren, ustezko eta ez hain ustezko inpunitate bati nola edo hala eta beti oso modu zakar eta oker batez aurre egiteko, erdarazko "matar moscas a cañonazos". Azkenean dena bere bidera bueltatu da, ustezko errudunak libre eta Egunkariaren inguruko sumario osoa bertan behera, ezerezean. Hori bai, pasa badira urte mordoa itxi zutenetik, kalteak, moralak zein ekonomikoak, nork konponduko, Estatuak gain hartuko al ditu?, eta egindako kaltea euskalgintzari? Euskaraz idatzita zegoelako susmagarria ote zen? Euskaraz ari direnak berdin ala?
Ba al dago baliabiderik euskalgintza libre gara dadin printzipioz euskaldunak susmagarri dituen estutu batean, ala agian bakan batzuen erabaki ezin okerragoa izan zen soil-soilik. Auskalo, nik ez dut erantzunik, ez eta gogorik ere, aspertuta nago handik datozen berri guztiekin, gogoan dudan EH bakarra literarioa edo da, ez zait bestelakorik interesatzen, denak baitu bukatzen ez den sokaren itxura, entzun besterik ez dago egin behar honen harira, aukeraz baliatuz, aldarrika ari diren betiko ahotsak, orain gure txanda da, jotake denok aspertu arte. Badago beste euskarazko egunkari bat bidean aurrera, oso antzekoa gainera, baina hala eta guztiz bidean ere gizabanako asko geratu dira benetan jipoituak edo laidotuak.
No hay comentarios:
Publicar un comentario