martes, 11 de noviembre de 2014

EPELOK



Gogaikarria bezain negargarria nork bere aberriaren kontura hartu ohi duen jokabidea, hau da, nirekin bat ala huts, ez dago erdibiderikorik. Aberriaren pasioa hain sakona, gogorra, itsua da, ezen bizirik edo beharbada zentzurik izateko erabateko adostasunak behar baititu horren inguruan. Bestela akabo, aiko-maikoetan dagoen norbait topatzen baldin duzu erabatekotasun hori pitzatzeko arrisku larria dago, ez baldin zara erabat itsua, noski. Horrenbestez ere abertzale sutsuak bere moduko beste abertzale aurkako baten premia dauka ezinbestez, badaki aldez aurretik ez dela sekula aurkako horren ikuspuntuetara makurtuko, aurkako horren ideiak bereak bezalako aldarriak baino ez baitira. Epelok ordea dudak jarriko dituzte mahai gainean, hau da, benetan eztabaidatzeko, gogoeta egiteko motiboak. Eta horrexegatik ere epelak inor baino gorrotagarriagoak izan ohi dira, tamalez edo.

No hay comentarios:

Publicar un comentario

UN POLVO MAYESTÁTICO

        Sueño que soy Jose I de Portugal y que después de pasarme la noche en vela cortejando a la soprano más famosa de mi época, Francesca...