ASEZINAREN GURPILA

 Maiatzeko zapatu goizero arrimatzen gaitun kostalderaino.

Kresala, lanbroa, kalatxoriak.

Txibierroak, bokartak, barbarinak,

Gaurko barbarinak...

Ba al zagon munduan ezer goxoagorik?

Sagardoa...

Nola dun posible,

Hainbeste botila

Errenkadan edan izana,

"Maite duzun hori..."

Bai, bazakinat

Eta hi hain pozik eta kontari,

Zeinen ederra dun dena,

Mozkortu ahala

Batik bat.

Zenbat egia, asmo, ilusio,

Betiko kalaka tartean ere bai.

Ezin asmatu,

Gozatu artean

Hi nola gozatu

Beti gogoan.

Holakoetan beldur naun

Zoriontsuegiak ote garen

Elkarri galdetuta.

Noiz, nola, zer dela eta,

Biok bakarrik gaudela,

Egunerokotik urruti,

Orori muzin eginda,

aitortu behintzat,

jan eta edan bitartean,

horrek ez zigun hutsik egiten,

Itsasoa alboan,

Gogoa ibiltari.

Jabetzen naun bapatean,

Honaino iritsi garela.

Hain gaitun helduak,

lehen ez bezala,

momentu oro xahutzen,

barre algaraka

zirtoka etengabean.

Oraingoa azkena

Beste bat egia esanda.

Laster ere betikora,

haurrak,

dirua,

osasuna,

herrimina,

hire ama gaiztoa,

etorkizuna,

bueltan goazela,

inoiz baino gordinagorik

asmatzen dinat,

asezinaren gurpilari

lotuta bizi naizela.