Iraganaren antzezlekuan oroitzapenak dira alperrik erretako bizitza baten txingarrak
Udaberri hasieran etxeko "perrien" ernamuindutako arboletako loreen bozkarioa
Aspaldian ez bezala gaur egun nahitaez hunkitzen ninduten itxaropen printza ederrak
Aldamenean gure aitaren errautsen gainean etengabe koskortzen ari den gerizondoa
Nire inguruari so halabeharrez eta errukigabe amiltzen ari den leinu arrunt baten hondarrak
Dena izan da neke, oinaze, zorigaitz: arboletako fruituak inoiz goxatzen ez zekitenen sufrikarioa
Lurrean haimaka min, deseingainu, porrot eta damurekin batera utziko ditugun zuztarrak
Bai, egia da, gurean bizitzaren sentimendu trajikoaren kontua da benetako tara genetikoa.
No hay comentarios:
Publicar un comentario