Maite dut, maite. Nola ez, nire ama da eta, mundura ekarri, hazi, zaindu eta batik bat erabat maite egin nauelako sehaskatik hona. Ezin dut ama hoberik izan. Halere, ez naiz berarekin sekula konpondu, sekula ez nau ulertu, ezin egin zuelakoan nago bi unibertso paralelo elkar-ulergaitzetan bizi izan baikara. Nire aitarekin ordea dena oso bestelakoa zan; ez ginen inoiz elkarrekin ondo konpondu. Izan ere, ia orotan elkarrekiko etsaiak ginen, bera kontu kontari eta ni bezain zirtolari, potrozorri, egoskor eta harrosko; azken buruan, urteak pasa ahala, gero eta maizago topatu ohi dut ispiluan bere antz gehiena, azalez behintzat, nire amarena izanda ere; nire amaren eitea, nire aitaren jitea. Izan ere, eurak gabe ez naiz ezer.
No hay comentarios:
Publicar un comentario