BABESTU BEHAR NAUZU

 

Urtero bezala jaiotan

Etxe handian jaiki orduko

irten egin naiz entzerrutik.

Ez naiz Sanferminetako zezena,

Ez eta bart orori men

Egiten zion betizu otzandua ere.

Ohiko oroiminak akuilaturik

Oskarbiaren bila mendian gora,

Nirea ez den ainubetik ihesi.

Dena da hemen, besteon

infernutik at, hain ederra, hain

garbia, librea eta lasaia.

Esadazu zuk, zure bizitza ere

Batailaleku bihurtu zenuena,

Merezi ote beti atezuan bizitzea?

Otsoa naiz ardi suminduen artean

Balaka baino elkarri eginez min,

Azken borroka irabazteko zain.

Asper eginda bukatzen ez diren

gerra txiki eta irabazgaitzetaz,

Etxera itzuli nahi duen gudaria.

Babestu behar nauzu.