Atzo arratsaldean, gure amaren etxean gaudela, eta nire seme txikiari nire gaztetako gauzatxo batzuk erakutsi nahi nizkion aitzakiaz, Dublinen ezagutu nuen neska giputzaren eskutitzak topatu nituen, hau da, hainbat urtetan elkarri idazten genizkion bere gutuntxoak. Gaurdaino gorde egin ditut, bai, nagusitan, denbora ahalik eta gehien joan ahala, edo irakurri asmoz edo, oroitzapen gisa edo, bitxikeria sasiliterario antzera. Badira ozta-ozta 30 urte inguru bidali zizkidala ilegorri kaskamotzak, hots, (des)amodiozko arkeologia hutsa. Eta ez dut ukatuko jakinminak edo eraginda irakurriko nituenik. Halere, aizue, zer zatar idatzi ohi zuen oiartzundar harek! Letra xume-xumea eta nahasia, sufrikario bat; berriro osorik irakurtzekotan benetan zoratzeko modukoa. Irakurketa neka/aspergarria. Gauzak horrela, eta bertan gaztetako txorakeriak baino topatuko ez nituelakoan, nik uste gure istorioaren laburpentxo eder bat egin dezakedala 60 inguru eskutitzotatik aterata, neskak gutuna bukatzeko zein agurtzeko idatzi ohi zizkidan zenbait esaldi edo hitzetan:
No hay comentarios:
Publicar un comentario