Ondo ba, hau da nire alperrikako poesiarako ekarria: Kaikuak.
Ez dira haikuak, ez dute inolako metrikarik errespetatzen, gogoeta xalo edo inozoak baino ez dituzte azaldu nahi ahalik eta hitz gutxienetan
Mihi gaiztoa
Pozoia ahotan prest
Beti txorimalo
Parrandaren hondarrean
Iturrian urperatzen genuen gure egarria
Gora Gayarre! Gora osasuna!
Antzinako abadeen modura
Egungo honek dio: "Egia bakarra egia judiziala da"
Egia lapurtzen diguten lotsabakoak
Idaz-katilua eginda
Kunderak grafomania zuen gaitz
Nik kaikukeria-iturri
Miresten ditut ingeniariak
Mundua nire moduko alprojen esku balego akabo
Nor bere neurriaren mende
Euri tantak
Arrats alperrikaldua
Etsiaz blai
Euskaldun zintzoen historia
Erresistentzia luze baten porrotak dira
Baita gure buruaren kontra ere
Gaizki-ulertuak etengabe
Ikasteari ekin arren itzultzailearen premia zuen
Gure harremanaren etsai
Ez gara jentilak
Egonarria etengabe arrastaka eramateko
Amor omnia vinci?
Bada atsegina bezain ergela
Aberrikeria guztiak bildu baloi batean
Handien porrota bezain ederra
Udara ezbaian
goian eta behean enbata
larunbat aparta
Milaka jakintsu
Gainontzekoen bizitza nola izorratu hausnarrean
Ez, hori ezin da
Ez zuen nahi
Bizargin mozkorra garrasika
Koinata errenka
Eguzki bako uda
Aitaren eskutik ez pozik, ez kantari
Opor ahaztezinak
Derrigorrezko nazionalismoa
Segun norena den dotrina zilegi da ala ez
Munduko herritarrak
Ekaitza udaran
Aberatsen minbizia
Soka hauskorra
Ekinaren ekinez
Horma amildu nahi zuen pilotaz
Ez zuen inoiz ikasi
No hay comentarios:
Publicar un comentario