- Zer moduz hire txikitako adiskide horrekin, seme?
- Potroetaraino. Haren aitaren modukoa duk eta, kalko hutsa.
- Esan gura duk beti bere buruaz baino berba egiten ez duela, bere lan zein mirariez harrotzen dela etengabean, betiere gainerakook esaterik ez balute bezala?
- Horixe, bai.
- Ene! Nik ez niake esan nahi, baina...
- Tira ba, noiz edo noiz esango didak berdin-berdin.
- Hire lagunaren aitaren modukoek euren burua baino ez zaukatek gogoan; horrexegatik ere adiskideak baino entzuleak nahiago ditiztek, euren harrokeriaren morroiak, ez lagunak.
- Eta hik nola egin huen hire bizi osoko lagunekin gaur arte segitzeko hain desberdinak izanda?
- Oso gaztetatik elkarrekin, elkarrekiko begirunez eta baita elkarri beti zirika ere mozkortu egin gaituk.
- Esan nahi didak...?
- Esan nahi diat adiskideek elkarri aditzen diotela ala ez dira adiskide.
No hay comentarios:
Publicar un comentario