miércoles, 8 de octubre de 2014

GAUZEN ORDENA NATURALA


Euskadi Literatura Saria eman berri diote Iñigo Roqueri Antonio Lobo Antunesen "Gauzen Ordena Naturala" itzulpenarengatik. Ez dut euskarazko bertsoia irakurri, baina ALAen liburu gehienekin bezala A Ordem Natural das Coisas irakurri nuen behinola eta aitortu beharrean nago delako euskarazko bertsioa lan eskerga izan behar izan duela ezinbestez, ALAen liburu guztiak ikaragarri mardulak, mamitsuak eta korapilatsuak baitira. Bestalde, eta hau nik ere itzultzaile lanak eginak ditudan aldetik, berriro diot, ziur nago itzulpena primerakoa dela, baina, hala eta guztiz ere, ez dakit, nik uste merezi duela gazteleratik hain gertu dagoen portugesaz leitzea, merezi duela gutxieneko eginahala. Izan ere, portugesezko pare bat ikasketarekin nahikotxo delakoan nago, batez ere hiztegiaren aldetik, ALAen idazkera, berak maiz dioenez, prosa poetikoa baita, badu ere bere idazpeko soinua, bere doinu propio eta eder-ederra. Edonola ere, ALA portugesez ere kosta egiten dela azpimarratu beharra dago, oso idazkera berezia baitu, ez dago alderik Saramago, Lidia Jorfe edo Eça de Queirosekin berarekin, azkenok errazago, arinago irakurtzekoak baitira. Baina, esan bezala, merezi du esfortzutxo hori Antonio Lobos Antunesen obra zoragarria delako.




"Mas a luz de Lisboa, esse exagero de sol a noite inteira a impedir-me de dormir, e o rio que baila no tecto, proibem-me de viajar rumo ao centro do mundo, a empurrar oiro ou a instalar-me num degrau, mastigando a conserva do almoço. De modo que acabo por arrancar os cobertores dos caixilhos, por erguer os estores, e, vencido por esta luz que me odeia, permaneço na sala a escutar o Tejo. Como em Monção, como em Esposen- de, como na Beira, como em qualquer ponto deste País no qual tudo se inclina para o mar, em que se sente a presença das ondas nos cabelos das espigas, e então eu pergunto como é possível habitar um sítio que não passa de um rebotalho de vazante, as vagas retiram-se e abandonam um convento na areia, as vagas retiram-se e abandonam um molho de ruas, um peloirinho e uma praça, as vagas retiram-se e abandonam um hotel, uma prisão, um bairro, uma missa campal, um velório, as vagas retiram-se e abandonam-nos a nós, à mesa, a comermos os grelos e a pescada do jantar…"
A Ordem Natural das Coisas - Antonio Lobo Antunes

No hay comentarios:

Publicar un comentario