ORBELAREN LILURA

Beti bezala hiru astean behin gurasoenera bueltan, oraingoan ia udazkenminaren irudi hunkigarria aitaren bulegotxoko leihoan zehar, gaztainaondo, intxaurrondo, bananondo, lizar, zumar eta malaletako osto horiztatuei txunditurik begira, haize boladek aldian behin zirimolan jostatzen duten lur azaleko ostailari adi-adi, itzel maite dudan orbela, zeru ainutsuaren mende ekaitzaren zain, leihoaz bestaldean somatzen dudan zapatu goizeko hozkirritik salbu. Eta behin berriro ere goiz-goizo ohetik jaikia haurren erruz (benetan sumingarria M.rena, astean zehar ia ezinezkoa izan ohi da bere orduan altxaraztea, baina asteburuetan ordea zortziak baino lenehago jotake izorratzen badago).

Edonola ere, banago oso goizetik ordenagailurari atxikita eta batik bat lagun batek bidalitako musikako horrialde bati begira, benetan zoragarria, gaur egungo talde zein kantari famatu gehienen zerrenda azaltzen da izenen gainean sakatu orduko bideoak zein letrak eskuratzearren. Tamalez, gaur egungo musika gehiena ez ur ez melur begitantzen zait, benetan hotz eta motz gedatzen naiz hainbeste memelakeriaren aurrean, ez dakidala zein izen sakatu gehien-gehienek ikaragarri aspertzen naute-eta. Hala ere, badaude aspaldi honetan famatuak egin diren bi neska bitraniar, Anny Winehouse drogazale cokney judu tximaluze/trakets/zimela eta Buffy neska gales ilehori lirain eta zintzo-zintzoa. Ying eta Yang, beltza eta zuria, eguna eta gaua, lurra eta ura. Ezta deus berria, britaniarrek aspaldi asmatu zuten The Beatles eta The Rolling Stonesen artekoarekin, asmatu zituzten ustez edo inondik ez zeuden tirabirak-eta, haiek bakarrik zekizkien ezinikusiak. Bi neska pertxenta hauen kasuan (bai, nik halakoa deritzot ere Annyri tatuai itsusiez josita edo drogak hezurretaraino argaldutakoan ere) ez dakit nik norainokoa ote den, baina ezin hobeto topatutako elkarrezintasuna begi bistan dago, Anny neska gaiztoa, dograren hatzaparretan eroria, etengabeko desintoxikazio ezinezkoan, bere maitaleen jostailu apurtua. Besteari, ordea, ez zaio ezer txarrik, eskandalagarririk topatu,-esanaiet galesa izateaz gain, galesez txukun-txukun egiten du-eta, ingeles askok begi beti okerrez ikusten duena) oso neska atsegina, zintzoa, panpoxa omen da, edonork aiko-maikorik gabe hautatuko zuen neskalaguna. Bion musika beltza da, hau da, EE.BBetako beltzek asmatutako gospel, jazz, ritmy&blues, blues hutsa, motton town eta batik bat soula.., ene ustetan musikarik ederrena, goxoena, narritagarriena, baina Annyren iluna ezta bere musika, izugarri kitzikaria dena, benetan lizuna, ezin aproposagoa jorratzen dituen gaiak abesteko, oso garai on, oparo batekoa ematen du, musika benetan ona eta oparoa omen zenekoa.

Duffyren ahotsean, aldiz, ez dago ilunik, lilura baizik, benetako lilura goxoa, hunkigarria, lasagarria, neska gazte eta eder baten gogo zolia, aparteko lerdentasun bizigarria. Liluratzen zaitu, txunditzen zaitu, maitemintzen zaitu, sekuka ez hotz eta motz, bere kanta gehienak klasiko hutsak dira, bai, baina berak -Annyk ere bere kasa ezin hobeto egin bezala-, haize berriak eman dizkio, berpiztu egin ditu, aspaldi ez bezala hauspotu ditu duda izpirik gabe; cry to me delakoak zeharo zoratzen nau. Hau guztiau goxoagoa bilakatzen zaizu udazken partean entzuten baldin baduzu, batez ere entzungai duzuna udazken giroko Warwick Avenue bada.


When I get to Warwick Avenue
Meet me by the entrance of the tube
We can talk things over little time
But promise me you wont stand by the light

When I get to Warwick Avenue
Please draw the past and be true
Don’t say we’re okay
Just because I’m here
You hurt me bad but I wont shed a tear

I’m leaving you for the last time baby
You think you’re loving,
But you don’t love me
And I’ve been confused
Outta my mind lately
You think you’re loving,
But I want to be free, baby
You’ve hurt me.

When I get to Warwick Avenue
We’ll spend an hour but no more than two
Our only chance to speak once more
I showed you answers, now here’s the door

When I get to Warwick Avenue
I’ll tell baby there we’re through

Cause I’m leaving you for the last time baby
You think you’re loving,
But you don’t love me
And I’ve been confused
An outta my mind lately
You think you’re loving,
But you don’t love me
I want to be free, baby
You’ve hurt me.

All the days spent together
I wish for better,
And I didn’t want the train to come
Now it’s departed, I’m broken hearted
Seems like we never started
All those days spent together
When I wished for better
And I didn’t want the train to come.
No, no.

You think you’re loving
But you don’t love me
I want to be free, baby
You’ve hurt me
You don’t love me
I want to be free
Baby you’ve hurt me